(zapiski z sesji)
– Opowiedz mi co teraz dzieje się w twojej relacji.
– Zatoczyłam koło. Powiedział, że nie jest we mnie zakochany. – mówi lekko.
– Już to się zdarzyło kiedyś, prawda?
Zatrzymanie. – Taaak, skąd wiesz?
– A w kim ty byłaś zakochana najbardziej?
– No właśnie w tamtym, kiedyś…
– To przyjrzyjmy się tamtej relacji.
– O nie!!! – śmieje się i opada na fotel zakrywając serce poduszką.
– To, co zrobiło twoje ciało przekonuje mnie, że warto się temu przyjrzeć.
Popatrz na niego wewnętrznie – mówię.
Przez jej ciało przechodzą różne emocje: ból, smutek, oddech ustaje na chwilę.
– Bolało – mówię.
– Tak…
– Co najbardziej?
– Że byłam taka … niewystarczająca, za mało kobieca…nie taka…
Wraz z oddechem jej ciało raz czuje zimno, raz się trzęsie. Pozwól sobie czuć, sprawdź czy możesz wziąć oddech z tym, co teraz się w tobie dzieje – mówię.
Po chwili szloch. Inny, uwalniający. Ciało drży jak w śmiechu. Co tam? – pytam.
– Bo ja potem dokładnie się taka stałam… jak on chciał, kobieca, flirtująca, odważna…
Powiedz do niego: Dziękuję.
Przez jej twarz przebiega skurcz. Oczy drżą, pojawiają się łzy.
Powiedz: Dziękuję, że pchnąłeś mnie w ramiona kobiecości.
Płacz, wzruszenie, ulga.
– No tak, DZIĘKUJĘ…
Idź za ciałem – mówię – co czujesz w ciele?
A tam ciepło, lekkość w klatce, poruszenie.
Tak.
Powiedz do niego – zrobiłam dobry użytek z twojego daru, popatrz teraz na mnie, zobacz jaka teraz jestem!
Śmiejemy się obie.
– Tak, widzę jak patrzy na mnie. A we mnie nie ma już tamtych uczuć. Czuję jak mi siły wracają, jak napełniam się cała…
———
Czas nie leczy ran. Rany leczy czucie uczuć. I OLŚNIENIE!!! Olśnienie, które działa i uwalnia tylko wtedy, kiedy – oddech, emocje, ciało i umysł są w synergii i razem mogą dokonać tego przewrotu jakim jest ZMIANA PERSPEKTYWY. Sama myśl nie wystarczy.
